Afgelopen week was ik bij een bewoner om hem te feliciteren. Er was net een gesprek gaande via Face Time, inmiddels een veel gebruikte manier van communiceren hier in De Haven. Een tijd terug was dat nog veel minder ingeburgerd en voor sommigen was het echt wennen om op die manier contact te hebben met de naasten. Zo werd ik eens gevraagd om een dame te helpen met een Face Time gesprek met haar kleindochter. Op het moment dat deze vrouw zichzelf in beeld zag, gaf ze een harde schreeuw: “O, wat een kop…”
Terug naar de verjaardag van meneer: ik werd getrakteerd op een stukje hart en meneer vertelde dat hij al verschillende mensen op bezoek had gehad die ochtend. Ik keek verbaasd – het was 9 uur ’s ochtends – waarop hij verklaarde: ‘Vanmorgen stonden alle zusters aan mijn bed’, waarop ik reageerde: ‘Aangenaam wakker worden?!’. Het glunderende gezicht van meneer sprak boekdelen…
Een paar maanden geleden was er ook een bewoner jarig. Op dat moment mocht er niemand als bezoeker De Haven in en moest er creatief gedacht worden, hoe dan toch de jarige een onvergetelijke dag te bezorgen. Onvergetelijk is het geworden: een hoogwerker, waarmee de (achter)(klein)kinderen tot vlak bij (o)ma gebracht konden worden en de hele straat vol met nageslacht van de jarige – waarbij het nog een hele uitdaging bleek voor iedereen om de onderlinge 1,5 meter afstand te bewaren. Mevrouw maakte heel droogjes de opmerking: “Tjonge, wat kan er van twee mensen toch veel komen!”
De dame in kwestie heeft met volle teugen genoten van alle aandacht van de familie en het zorgpersoneel. De verjaardag was heel anders dan andere jaren, maar toch heel mooi. Mevrouw had prachtige dingen gezegd over ‘dankbaarheid voor zoveel zegeningen’. Wij zaten er ontroerd bij – mijn collega’s en ik hebben het niet droog gehouden - en genoten van het bijzondere tafereel. Voor ons geheel onverwacht kwamen daar achteraan de woorden: “Toch jammer dat ik niet naar de kapper mocht, ik lijk nergens op.”
Iemand zei eens: ‘Ik vind het soms moeilijk om te zingen ‘lang zal hij/zij leven in de gloria’, als de jarige al oud- en niet meer gezond is. Dat laatste geldt voor veel bewoners van De Haven. Iedereen heeft zorg nodig en veel bewoners zijn in de jaren van ‘de sterken’ gekomen. Toch is het juist prachtig om te zingen ‘lang zal hij/zij leven in de gloria’.
Bij ‘Gloria’ kan je aan verschillende dingen denken. Het is onder andere een – in het buitenland regelmatig voorkomende – meisjesnaam, het is een deel van de Rooms Katholieke mis en ik heb begrepen dat er ook een aardappel is met deze naam. Het Latijnse woord ‘gloria’ betekent in het Nederlands letterlijk ‘heerlijkheid’. Dat woord wordt door ons in het dagelijks leven niet (vaak) gebruikt. Over ‘heerlijkheid’ kan je zeggen dat het een ouderwets woord is, dat gebruikt wordt voor de ‘indrukwekkende uitstraling van invloedrijke personen’. In de Bijbel wordt het woord ‘heerlijkheid’ vaak gebruikt, lees maar eens na in bijvoorbeeld het Bijbelboek Exodus (o.a. hoofdstuk 24, 33 en 40). Dan gaat het over een ‘teken van Gods zichtbare aanwezigheid’.
Als christenen geloven wij dat wij de eeuwigheid in Gods aanwezigheid zullen doorbrengen…
Met dit in gedachten wordt het een heel ander lied, ik zal het je toezingen:
Lang zul je leven,
lang zul je leven,
lang zul je leven in de Gloria,
in de Gloria,
in de Gloria.
Geen wonder dat het lied eindigt op ‘hieperdepiep hoera’!